Wonen in Jakarta

Beste allemaal,

Omdat ik op dit moment niet echt veel te vertellen heb, wordt het misschien tijd voor wat educatie. Niet gelijk de pagina afsluiten, want het kan best interessant worden :). Ik zal proberen om geen Wikipedia surrogaat te worden.

Jakara zelf heeft een inwoners aantal van ongeveer 9 miljoen mensen en is qua grote ongeveer te vergelijken met de provincie Utrecht. Ikzelf woon in Jakarta Selatan (zuid-Jakarta) op de grens met Jakarta Pusat (Centrum). Tevens zijn natuurlijk ook de overige windstreken vertegenwoordigt. Elk district heeft weer verschillende subdistricten dus voluit woon ik in Kunningan, Jakarta Selatan. Veruit de meeste mensen wonen in de Kampung, dit zijn heel veel kleine huisjes dicht op elkaar zodanig dat de straten soms minder dan 1 meter breed zijn. Armoede en corruptie is een groot probleem in Indonesië, een maand salaris van 500.000 Rupiah ( de munt eenheid van Indonesië ) is niet ongewoon. 1 Euro noteert vandaag de dag ongeveer 14.000 Rupiah. De benzine prijzen worden kunstmatig laag gehouden maar per juni wordt de prijs met 30% verhoogd. De prijs welke nu geld is 4.500RP wat neerkomt op ongeveer 30 cent een liter. Voor dat geld kan je wel een aardige Hummer rijden.

Verder kent Jakarta een zeerslecht openbaar vervoersnetwerk. Wel is er sinds ongeveer een jaar een speciale busway geopend. Echter tot op heden schijnt dit niet echt een verbetering te zijn, met namen omdat het vooral de huidige wegen heeft vernauwd, terwijl het aantal auto’s gelijk is gebleven (kantekening hierbij wel is dat ik dit alleen maar gehoord heb en niet uit eigen ervaring). Tevens heb je zogeheten “Angkots”, ook wel “Rats of the street” genoemd. Dit zijn kleine bussen welke volgestouwd worden met mensen en welke geen gebruik maken van bushaltes. Deze stoppen dus op elk punt op de route als iemand uit moet stappen, dit niet altijd zonder achteropkomend verkeer de meest krankzinnige manoeuvres te laten maken. Ik heb dan ook in menig taxi/GMF bus soms het gevoel gehad van een RTO (Rejected Take-Off). Tijdens het in en uit stappen van passagiers in de Ankots blokkeren zij dan vaak ook de hele weg.

Zoals jullie misschien al vermoede, mag ik gedurende het weekend graag op stap gaan in het nachtleven van Jakarta. Een van mijn vrienden hier zei over het nachtleven van Jakarta: “probably worlds best kept secret”. Tevens zijn er een aantal bekende clubs en aera’s in Jakarta te weten: Kemang, wonen veel Bule’s (buitenlanders) en is berucht om z’n verkeer verder zijn er een aantal goede clubs. Blok M, bekend om de meiden c.q. hookers met ontzettend veel bars en clubs.

De meeste Indonesiërs spreken geen of zeer slecht engels, zelfs in de luchtvaart wat ook voor mij bij GMF wel eens problemen oplevert. Tegen de taxi chauffeur praat ik dan ook met namen Indonesisch (wat overigens beperkt is tot links/rechts rechtdoor en opschieten). Verder weet ik dat als ze het over Belanda (Nederland) of Bule hebben dat ze over mij praten. Een veel gehoorde term is nog wel eens Bule Gila (gekke buitenlander). Een van de bars hier heet dan ook Bugils (Welke van een NL eigenaar is).

Voor de mensen welke hedonistisch/monofoob zijn (jaja, van “komt een vrouw bij de dokter”) is dit een land met ruime mogelijkheden. Het is bij wet toegestaan om meer dan een vrouw te hebben (maar pas op: ook 2x zoveel….) en daar wordt door sommige ook (dankbaar) gebruik van gemaakt (ook onder de vliegers welke een riant salaris voor Indonesische begrippen hebben komt het geregeld voor heb ik mij laten vertellen).

Ik hoop dat dit een beetje een beeld schetst van Jakarta zelf tezamen met bijgevoegde foto’s. Natuurlijk is het allemaal een beetje kort door de bocht, ter zijne tijd in Nederland zal ik de nodige nuance toevoegen. Verder gaat met mij nog alles goed, mijn visum is zonder problemen verlengd (dus zonder corruptie fee) hoewel het wel even wennen was in welke volgorde je de 5! balies langs moest, met alleen Indonesische aanwijzingen. Maar de benodigde stempels staan inmiddels in mijn paspoort. Een minder punt echter is wel dat twee weken geleden mijn portemonnee uit mijn tas gestolen is. Nu zat er niet zo heel veel geld in, maar wel mijn pinpas en creditcard. Dit is wel even vervelend, maar nieuwe passen zijn inmiddels aangevraagd. Voor de rest heb ik helemaal geen last van criminaliteit en voel ik me geen moment onveilig op straat. Zowel overdag als ’s avonds.

Het schiet al aardig op. Ik hoef nog maar een maand te werken in GMF waarna ik een week heb om mijn spullen te pakken alvorens ik samen met Erik op vakantie ga. Als laatste wil ik jullie veel succes wensen in Nederland en ik ben benieuwd naar de ontwikkelingen aldaar….

Gr,

Jeroen